En dan zitten we ineens al twee maanden een lock down en moeten we in quarantaine, want we zouden maar eens een ander besmetten. Ineens worden we verantwoordelijk gemaakt en gehouden voor het welzijn van anderen!!? Omdat anderen bang zijn besmet te worden. Maar angst verzwakt ook het immuunsysteem, waardoor je vatbaarder bent voor ziekten. Mensen met smetvrees zijn vaak vatbaarder voor virussen en bacteriën. Daar komt nog bij het placebo-effect. Je kent het verhaal wel: de dokter geeft de patiënt een pilletje en vertelt de patiënt dat hij daardoor beter wordt, terwijl het geen geneesmiddel was, achteraf gezien. Het is enkel de verwachting dat het middel helpt. Kortom, geloof. Dat het ook de andere kant op werkt, blijkt wel uit het feit dat mensen zichzelf ook ziek kunnen praten. Zou dat bij het coronavirus ook kunnen zijn gebeurd?
In hoeverre is het dan terecht dat de hele samenleving verplicht wordt om 1,5 meter afstand te houden, omdat bepaalde mensen bang voor besmetting? Hoe iemand denkt, hoe iemand in het leven staat, kan ik niet bepalen. Het in eerdere artikelen aangehaalde voorbeeld van een halfgevuld glas, dat zowel gezien kan worden als halfvol of halfleeg, geeft iemands instelling aan. De negatieve kijk van de een is dan ook niet de verantwoordelijkheid van de ander. Datzelfde geldt als iemand voor kiest angst. Het is heel simpel: of je kiest voor angst, koopt een beschermingspak en verstopt je diep onder de grond in een bunker, zodat je beschermd bent tegen alle gevaren (oorlog, hongersnood, natuurrampen, oorlog, virussen, invasie van buitenaardsen, Godzilla) en het leven aan je voorbijgaat, of je kiest voor het leven en ziet alle gevaren als deel van het leven. Dat vraagt vertrouwen. Het ki-punt (zie mijn artikel van 30 juni 2019) helpt om diep in en vanuit vertrouwen te kunnen leven. Dat punt ligt enkele centimeters onder de navel; het bevindt zich dus in het onderlichaam. In het westen leven we echter veelal vanuit het bovenlichaam door stress, slechte verbinding met de natuur. Hyperventilatie is daar een gevolg van. Buikademhaling zorgt voor rust.
De bedoeling van de 1,5 meter afstand is je eigen ruimte in te nemen door los te koppelen van het oude groepsveld dat vol zit met angst, zie mijn artikel van 22 april 2020 ‘Op weg naar Meesterschap dankzij corona’. Maar daarvoor is fysiek afstand houden niet nodig, maar bewustzijn! Het oude groepsbewustzijn zit vol met angst: angsten dat de ander het niet redt (overbezorgdheid), delen zodat ieder iets heeft (‘solidariteit’). Elke val in bewustzijn zorgde ervoor dat er minder licht was. Het trauma werd niet geheeld. Dat is ook allemaal angst. De angst voor besmetting laat zien dat veel mensen nog in angst leven en verbonden zijn met het oude groepsbewustzijn. Angst maakt wijze mensen dom/onbewust.
de quarantaine is er altijd geweest
Die angst is dus funest en heeft de wereld op dit moment in haar greep. Die angst heeft geleid tot draconische maatregelen: lock downs en zelfquarantaine. Alles is gebaseerd op angst. Angst is de oorzaak van alles. Zodra de (innerlijke) angst verdwijnt, verdwijnen de op angst gebaseerde draconische maatregelen ook. Zo binnen, zo buiten. Soort zoekt soort.
Volgens de spirituele verhalen zijn we in quarantaine geplaatst na de Val van Atlantis, omdat we in Atlantis onze Godskracht hebben misbruikt tbv ego-belangen. Inmiddels zijn we op een punt in onze evolutie aangekomen dat we de quarantaine weer kunnen zien. Zoals ik in mijn artikel van 22 februari 2020 ‘Geld is er altijd al geweest’ schreef, konden de Maya’s destijds de Spaanse schepen niet zien, omdat hun bewustzijn geen schepen kende. Datzelfde geldt voor ons bewustzijn. Het trauma van de Val van Atlantis heeft ons in een diepe staat van onbewustheid/slaap gebracht (het sprookje van Doornroosje). Pas als het bewustzijn eraan toe is, wordt iets manifest. Daarom zijn Gods wegen niet ondoorgrondelijk. Bewustzijn grondt onbewustheid.
de noodzaak van de quarantaine
Bij elke val in bewustzijn is er angst vrijgekomen. Dat is al bij de eerste val gebeurd, toen we in die zin ‘uit de Bron stapte’. We verlieten de rechte lijn! Voor een deel van de Bron leverde dat een schrik op, ook een vorm van angst/trauma. Een ander deel wilde vast blijven houden aan de rechte lijn van de Bron, maar door de vrijgekomen angst was er een deel van het bewustzijn verminkt, vervormd, beschadigd, donkerder en in een lagere trilling dan de rest van het veld terechtgekomen. Daardoor was terugkeer naar de rest van het veld niet meer mogelijk, omdat het verminkte deel niet meer herkend en gezien werd. In licht wordt donker niet gezien. Het donker wilde terug, maar dat kon niet. Daardoor ontstond boosheid en woede naar het licht. Bij elke val in bewustzijn kwam er meer trauma/angst vrij, waardoor de zwaarte toenam. Trauma’s kunnen zielen splitsen; het bewustzijn kan niet aanzien wat er gebeurt en kijkt weg. Dat is naar mijn mening de werkelijke reden van zielssplitsing: trauma. Een deel van het zielsbewustzijn raakt afgesloten van het zielsbewustzijn. En zo begon de ziel aan zijn reis naar heelheid.
Naarmate we verder zakten in bewustzijn werd het misbruik van onze Godskracht groter. Daarbij werden natuur- en kosmische wetten geschonden. In eerste instantie nog onbewust, maar naarmate de verdichting toenam, werd het misbruik groter. Toen het ego ontstond en groeide, vond het misbruik bewuster plaats. Atlantis was de tijdsperiode dat het genoeg was geweest en greep het universum in : de mensheid werd in quarantaine geplaatst, teneinde het universum te beschermen tegen de mensheid, alsmede de mensheid tegen zichzelf. Want het misbruik schaadde de heilige geometrie, de natuurlijke orde (het ordenend principe), welke in de rechte lijn opgesloten is. In quarantaine plaatsen en het ontnemen van de Godskracht is dan de enige oplossing.
Natuurlijk was het misbruik van de Godskracht in voorgaande beschavingen reeds aanwezig, maar bij de Val van Atlantis greep het universum in, omdat ze vond dat het genoeg was. “Misbruik van de Godskracht: never ever again”!
identificatie
Het ego kan zich identificeren met de wond. Een kenmerk van het ego is ook dat het ego alleen maar de mooie kant van zichzelf wil zien (ijdelheid) en blind is voor de eigen schaduw (waarschijnlijk al aanwezig vanaf de eerste val in bewustzijn). Zolang de wond/schaduw niet wordt opgelost, is er een blinde vlek en handelt iemand vanuit onbewustheid. Die onbewustheid zorgt dat men niet voelt en dat men vanuit emoties handelt, ongecontroleerd. Ongecontroleerde emoties maken iemand een ongeleid projectiel. Zo’n iemand moet wel gecontroleerd worden, want anders richt hij/zij schade aan. Daarom heeft de schaduw behoefte aan controle en desnoods vernietiging van de mensheid, omdat ze zichzelf niet controleert en blind is in emoties. De angst voor besmetting laat dat zien. De Archonten staan bovenaan, als het gaat om het oproepen van emoties. Zij voeden zich daarmee. Of helpen ze juist de mensheid van haar emoties af, zodat de mensheid weer bij het oorspronkelijke gevoel kan komen, in de rechte lijn? Dat is mogelijk, als men in zijn/haar midden is. Je moet dan door de emoties heen zijn gegaan en er helemaal klaar mee zijn.
Elke val in bewustzijn leidde tot afsluiting/vermindering van het eigen licht. Dat zorgde voor armoedebewustzijn. In tijden van crisis en natuurrampen zijn mensen eerder en meer bereid elkaar te helpen. Als men daarin blijft hangen, nadat het de crisis of ramp voorbij is, ontstaat er afhankelijkheid. Men gaat op elkaar steunen ipv dingen zelf te doen. Dat komt met name, doordat het opgelopen trauma niet geheeld werd, omdat het niet gezien kon worden of men het niet wilde zien vanwege de verminking. Zo ontstond binnen het groepsbewustzijn een afhankelijkheid. Door het armoedebewustzijn en het lijden van de ander niet kunnen aanzien ontstond de behoefte om actief in te grijpen: de emotionele programmering (het helperssyndroom). Altijd maar de ander willen helpen om de eigen pijn niet onder ogen te hoeven komen en er niet aan herinnerd hoeven te worden. Dat is verantwoordelijkheid nemen voor het welzijn van de ander, terwijl dat niet jouw verantwoordelijkheid is; de ander dat zelf moet doen. Momenteel is dat weer gaande met alle draconische maatregelen. Maar ook het idee van een onvoorwaardelijk basisinkomen hoort daarbij: verantwoordelijk zijn voor het welzijn van de groep.
In de Matrix van angst is er maar een beperkte hoeveelheid licht beschikbaar, omdat veel mensen afgesloten zijn van hun eigen Licht(Bron). Kinderen hebben heel veel licht bij zich, omdat hun verbinding met de Bron nog open is. Maar gaandeweg sluit die verbinding door de opvoeding(spatronen), waarbij een kind licht/kracht weggeeft aan een ander. Bovendien is er door het groepsbewustzijn, waarin men gevangen/verstikt zit, nauwelijks enige vorm van eigen identiteit. Jij doet waar de groep behoefte aan heeft; de eigen zielsontwikkeling komt op de tweede plaats. Voor de pasgeboren zoon staat vaders tractor al klaar; voor de pasgeboren dochter moeders wasmachine. Als je niet weet wie je bent en wat van jou is, dan is parasiteren op het Licht van een ander een logisch gevolg. In dualiteit probeert men terug te keren naar de Bron via de energie van een ander.
de Matrix van angst verlaten
Alleen als jij zelf verantwoordelijkheid neemt voor jouw leven, jouw Godskracht zuiver en juist gebruikt, meester wordt over jouw emoties, in balans bent, individu wordt (jij weet wie je bent), vind je de weg uit de Matrix; jij controleert jezelf (Meesterschap). Zelfcontrole gaat via een gegrond hart. Dan opent het hoger hart zich. Op die manier hoef jij niet gecontroleerd te worden. Dat kan alleen als je in midden bent. Je leeft weer vanuit je rechte lijn, in overstemming met het leven. Gods wil geschiede! De natuur-/universele wetten en rechte lijn zijn Gods wetten.
Angst hoort bij de Archonten; jouw oorspronkelijke zelf kent geen angst. Maar bij het verlaten van de Bron is er wel angst vrijgekomen. Om deze op angst gebaseerde Matrix te verlaten, moet je alle angst helen. Zolang angst in je systeem aanwezig is, ben je verbonden met deze Matrix. Uit angst voor tekorten, jijzelf of een ander, gaat men op zoek naar de ander, die heeft wat men zoekt. Uit de wens om elkaar te helpen (emotionele programmering) komt het idee van een onvoorwaardelijk basisinkomen voort. Bang dat men of een ander niet in staat zal zijn om zelfstandig voldoende inkomen te genereren. Daarom hoort een onvoorwaardelijk basisinkomen of andere vorm van gratis geld niet thuis in een wereld gebaseerd op liefde en overvloed. Bovendien: als je in je midden bent, kun je ook zelfstandig een inkomen genereren, omdat de directe verbinding met je eigen Bron tappen uit eigen Bron mogelijk maakt. Jij hebt een unieke code, die de groep kan verrijken, maar daarvoor moet je wel uit je eigen Bron tappen; in de Bron van een ander vind je jouw code niet.
In tegenstelling tot wat de emotionele programmering ons doet geloven, is de ander niet onze verantwoordelijkheid, in de zin dat de een de verantwoordelijkheid van een ander over moet nemen. Iemands onvermogen zelfstandig voldoende inkomen te genereren is niet jouw verantwoordelijkheid; wel kun je – na diens toestemming – hem/haar helpen leren zelfstandig een inkomen te genereren. De functie van dualiteit/3D is onbalans zichtbaar maken en het eigen aandeel in de angst oplossen, zodat de verbinding met de eigen Bron hersteld wordt. Aangezien vorm/materie veranderlijk is en geest onveranderlijk is, zal de onbalans zich opnieuw manifesteren – in welke dimensie dan ook -, zolang het niet is opgelost.
beroep op de natuurwetten
Een aantal mensen vindt dat iedereen vrij moet zijn van welk gezag buiten zichzelf dan ook. Dat iedereen een beroep kan doen op natuurwetten. Maar is dat zo? De natuur leeft in harmonie en balans; de mens momenteel niet. Veel mensen en sommige landen zelfs leven financieel in onbalans. Hoe kan iemand in onbalans dan een beroep doen op natuurwetten, als natuurwetten uitgaan van balans??
Het wordt zo gemakkelijk gezegd en geroepen, zonder dat men zich realiseert wat het daadwerkelijk inhoudt. De mens heeft inderdaad geboorterechten, maar die veronderstellen wel correcte toepassing van natuurwetten. Door emoties heeft iemand uit vrije wil de rechte lijn verlaten. Dat is zijn/haar eigen schuld. Alleen als iemand bereid is de onbalans op te lossen, dus ook de bereidheid om financieel in balans te komen, kan men – ondanks dat men nog in onbalans is – toch met recht een beroep doen op de natuurwet(ten). Je kunt alleen aanspraak maken op iets, als je je eraan houdt, als je dus voldoet aan de voorwaarden van de wet. Alleen dan heb je recht op jouw geboorterecht van zelfbeschikking en overvloed.
Lees het volledige artikel in de pdf hieronder.
Download pdf document